دفاع در برابر ضربه پنالتي يكي از دشوارترين وظايفي است كه يك دروازه بان مي تواند با آن روبرو شود. به دليل فاصله كم بين نقطه پنالتي و گل ، زمان كمي براي واكنش به ضربه وجود دارد. به همين دليل ، دروازه بان معمولاً قبل از ضربه زدن به توپ ، شيرجه خود را شروع مي كند. در واقع ، دروازه بان بايد بهترين پيش بيني خود را در مورد محل شوت زدن انجام دهد. برخي از دروازه بان ها تصميم مي گيرند كه از قبل به كدام طريق شيرجه بزنند ، بنابراين به خود فرصت خوبي براي شيرجه رفتن به موقع مي دهند. ديگران سعي مي كنند الگوي حركت ضربه را بخوانند. در طرف ديگر ، ضربه زننده ها غالباً تقلب مي كنند و يك ضربه نسبتاً آهسته را براي خنثي كردن دروازه بان ترجيح مي دهند. رويكرد بالقوه مثمر ثمر ، شوت بالا و مركز ، يعني در فضايي كه دروازه بان تخليه مي كند ، بالاترين خطر شليك بالاي تير را نيز به همراه دارد.
همانطور كه تيرانداز به توپ نزديك مي شود ، دروازه بان فقط كسري از ثانيه فرصت دارد تا حركات شوت را "بخواند" و تصميم بگيرد كه توپ كجا خواهد رفت. اگر حدس آنها درست باشد ، اين ممكن است منجر به پنالتي از دست رفته شود. هلموت داكادام ، دروازه بان استوآ بوكورونتي ، در فينال جام ملت هاي اروپا در سال 1986 برابر بارسلونا ، چهار پنالتي متوالي را مهار كرد. او سه بار به سمت راست و چهارمين بار به چپ خود شيرجه رفت تا تمام پنالتي هاي گرفته شده را نجات دهد و پيروزي تيمش را تضمين كند.
استفاده از دانش تاريخچه كيكر
همچنين يك دروازه بان براي اطلاع از تصميم خود ممكن است به شناخت رفتار گذشته تيرانداز اعتماد كند. نمونه اي از اين موارد توسط هانس ون بروكلن ، دروازه بان سابق تيم ملي هلند ، كه هميشه جعبه اي با كارت داشت و تمام اطلاعات مربوط به متخصص پنالتي حريف را در اختيار داشت. دروازه بان اكوادوري ، مارسلو اليزاجر كه يك پنالتي از كارلوس توز را در يك مسابقه بين اكوادور و آرژانتين ذخيره كرد ، نشان داد كه او برخي ضربات پنالتي را از توز بررسي كرده و گمان مي برد كه قصد دارد به سمت چپ دروازه بان شوت بزند. دو نمونه ديگر در طول جام جهاني فيفا 2006 رخ داده است:
- یکشنبه ۰۶ تیر ۰۰ ۲۳:۳۲ ۱۱ بازديد
- ۰ نظر